ભણતાં પંડિત નીપજે લખતાં લહિયો થાય

ભણતાં પંડિત નીપજે લખતાં લહિયો થાય
ચાર ચાર ગાઉ ચાલતાં લાંબો પંથ કપાય
પોપટ પણ અભ્યાસથી શીખે બોલતાં બોલ
કાયર થઈ આળસ કરે તે નર ખરને તોલ

મૂરખ માથે શીંગડાં નહિ નિશાની હોય
સાર-અસાર વિચાર નહિ જન તે મૂરખ હોય
અક્ષર એક ન આવડે ઉર અભિમાન અપાર
જગમાં તેને જાણવો સૌ મૂરખનો સરદાર

પરોઢિયે નિત ઊઠીને લેવું ઈશ્વર નામ
દાતણ કરી નાહ્યા પછી કરવા પાઠ તમામ
કહ્યું કરો મા બાપનું દો મોટાંને માન
ગુરુને બાપ સમા ગણશો મળશે સારું જ્ઞાન

નિદ્રામહીં નહિ હતું તન ભાન જ્યારે
જેણે જૂઓ પૂરણ રક્ષણ કીધું ત્યારે
તેને પ્રભાત સમયે પ્રથમે સ્મરું રે
કાર્યો બધાં દિવસનાં પછીથી કરું રે